Bereik ook je doel, net als Sanne
”Ondertussen kan ik wel met trots zeggen dat het wandelen is aangepast naar rennen!”
In juli 2019 ben ik voor het eerst moeder geworden van onze dochter. Tot die tijd was ik altijd wel bezig met fit blijven en sporten. Ik heb mijn hele leven aan wedstrijd zwemmen gedaan. En vanaf mijn studententijd ben ik ook andere sporten gaan ontdekken zoals squash, rennen, bootcamp, spinning, wielrennen en uiteindelijk ook aantal keren meegedaan met kwart triathlons. Tijdens de zwangerschap van onze tweede in 2021 kreeg ik last van mijn bekken. In zo’n mate dat ik uiteindelijk nauwelijks een paar honderd meter kon lopen. Dit had dus tijd nodig om te herstellen. Uiteindelijk kwam ik er na 3 jaar achter dat ondanks alle aanpassingen die ik had gedaan, zoals steeds minder tillen van onze kinderen, minder wandelen, minder bewegen, dat het niet herstelde. Ik was er klaar mee. Ik wilde weer ‘normaal’ fit zijn want op 38-jarige leeftijd vind ik mezelf toch echt te jong om niet meer fit te zijn.
“Maar wat dan? Meteen meedoen aan cross-fit of een fitness school leek mij geen goed idee, want ik moest het langzaam opbouwen.”
Uiteindelijk ben ik tegelijk gestart bij de bekkenfysio en Optimum Change. Door de afstemming heen en weer was dit heel bewust en langzaamaan opbouwen naar een gezond leven zonder bekkenpijn. Dat was dus ook meteen een heel concreet doel om bij Optimum Change te starten.
Dit klinkt allemaal heel positief en gemakkelijk, maar zoals tijdens elk herstel heb je ups en downs. Ook daar hadden zowel Joeri, mijn coach, als de bekkenfysio altijd wel een antwoord of oplossing voor. Dat gaf een heel fijn gevoel dat elke keer als het even tegenzat of ik andere klachten kreeg, er alsnog vooruitgang in zat.
Naast de krachttrainingen heb ik van Joeri ook een opbouwschema gekregen om het wandelen op te bouwen. Klinkt alsof ik niet kon wandelen, dat kon wel maar het belangrijkste was om het niet te snel op te bouwen. Telkens net een paar minuten erbij zodat je je lichaam ook de grens en ruimte geeft om eraan te wennen en verder op te bouwen zonder te ver over die grens te gaan.
Die opbouw ben ik nog steeds mee bezig, maar intussen kan ik wel met trots zeggen dat het wandelen intussen is aangepast naar rennen. Ik ben nog niet volledig van de bekkenpijn af, na een kleine 6 maanden opbouwen. Maar een volgend doel is al wel bepaald. Ik kijk er enorm naar uit om weer een mudrun te kunnen gaan rennen, samen met mijn man. Dat voelt voor mezelf als een hele mooie mijlpaal om te bereiken. (Dit verhaal is vlak voordat Sanne hieraan meedeed geschreven en ze heeft hem succesvol volbracht).
En doelen zijn natuurlijk fijn en mooi om te behalen. Maar het meest trots ben ik op het feit dat ik plezier ervaar aan het opbouwen van de fitheid. Aan je lijf en lichaam merken dat het krachtiger en weerbaarder wordt, zijn voor mij ingrediënten om telkens weer een nieuw doel te willen bereiken. En om op die manier ook weer een voorbeeld te kunnen zijn voor mijn kinderen om zo lang als mogelijk fit en gezond te blijven.